Erik de Zwart is gek en de steilste straat ter wereld!

Na 13 uur vliegen en tig tijdzones doorgegaan te zijn weet ik het zeker: Erik de Zwart (voor de jongeren onder ons: o.a. voormalig top 40 presentator) is mesjogge! Waarom? Omdat hij onlangs vrijwillig 57 uur achter elkaar in diverse vliegtuigen ✈️✈️✈️ heeft gezeten en daarbij alle continenten heeft aangedaan en daarmee een wereldrecord heeft gevestigd. Leuk voor hem maar ik zou er stapelgek van worden! Vooral de laatste twee uur zijn moeilijk: enerzijds omdat het de laatste twee uur zijn🤣en anderzijds omdat ik  letterlijk opgevouwen zit in een krap Air New Zealand toestel.

Maar dan heb je ook wat! Na de vijf urige tussenstop in Auckland (waar het keihard regende) worden we verrast door de zon in Dunedin🌞. Deze gezellige (studenten)stad is gesticht door de Schotten waarover later meer.
Met onze gloednieuwe huurtoyota komen we al na zo’n 20 minuten (links) rijden aan bij Karl en Avril, een heel gezellig stel die in 2003 vanuit Engeland naar Nieuw Zeeland geëmigreerd zijn. We voelen ons meteen thuis: na de begroeting wordt er thee met lekkers geserveerd op het zonnige terras. Het huis is prachtig en typisch op Engelse wijze ingericht. Na een halfuurtje arriveert een ander Nederlands stel: Corine en Sjaak uit Leiden. Hiermee zijn alle twee de kamers bezet. Ook zij hebben hun rondreis geboekt bij Travel Essence. We hebben meteen een klik met hen en besluiten met z’n viertjes uit eten te gaan. Ook smeden we plannen voor de komende dagen (we blijven drie nachten hier).

Maar eerst worden er door onze gastheer getrakteerd op een rondrit in zijn Range Rover door de stad en nabije omgeving. We rijden door het centrum en zien o.a. het prachtige stationsgebouw (dat we vandaag of morgen nader gaan bekijken) en ook rijden we door Baldwin Street: de steilste straat ter wereld! Het stijgingspercentage is maar liefst 35%😱. Dit kost zelfs de Range Rover enige moeite. Ik zie ook nog een hardloper omhoog gaan, ik moet er niet aan denken🤣. Later lees ik op Wikipedia dat er door deze straat een jaarlijkse hardloopwedstrijd gehouden wordt, waar zo’n 1000 fanatiekelingen aan meedoen! Overigens laat een geïrriteerde bewoner ons weten dat we hier helemaal niet mogen rijden. Karl zegt:oh en rijdt vervolgens weer naar beneden (we kunnen ook niet anders wegkomen hier😃).

Hierna rijden we door naar Signal Hill, een uitzichtpunt met een prachtig overzicht over Dunedin. Tenslotte worden we afgezet bij een lokaal restaurant met een inrichting type vd Valk uit de jaren ‘50. Hier gaan we aan de Schnitzel. Natuurlijk hoort daar een lokaal en lekker Craftbiertje bij! We lopen met zijn vieren terug naar huis.We zijn bekaf van de reis en de eerste indrukken dus duiken vroeg onder de wol. Helaas word ik alweer om vier uur in de ochtend wakker dus dan maar de tijd nuttig besteden en heb ik dit reisdagboek bijgewerkt😃.